Cast: मराठा / Maratha Village: / Taluka: उदगीर / Udgir District: लातुर / Latur Gender: F | वयः ५५ मुलगेः ४ मुलीः ५ व्यवसाय ः शेती २५ एकर जमीन वतनाची. ती तीन भावात आहे. पुढे १२ एकर विकत घेतली. चांगली पिकते. या वर्षीच धान्य त्या वर्षीपर्यंत पुरते. घरची परिस्थिती ः खाऊन पिऊन सुखी आहेत. त्यांच म्हणण शेतीत कष्ट करावे लागतात तर चांगल धान्य पिकत. यांचे यजमान पूर्वी १२ वर्ष मिलीटरीत नोकरीला होते. एक मुलगा मुंबईत आय. टी. आय मधे आहे, दोघे मुंबईत नोकरीला आहेत., दोन पुण्यात रहातात वडील पोलीस पाटील होते. त्यांना रझाकारांच्या काळात मारले. वडलांची पहीली बायको मेली. मग यांच्या आईशी लग्न झाले. या दोघी बहीणी व एक भाऊ. यांच्या सख्या भावाला सावत्र भावाने वीष घालून मारले. सावत्र भावाला चुलत्याची फूस होती. माहेरी गरीबी होती. दुष्काळाच्या काळात चिचोके खाऊन दिवस काढले. बहीण व यांना नहाण आल (त्यांचा शब्द आम्ही शहाण्या झाल्यावर) जरा बरे दिवस आले. यांची आई अनवाणी पायानी वारी करायची. ती डोक्यावर तुळस घेऊन जायची. कितीही कष्टाचे दिवस असले, दुष्काळ असला तरी आईनी वारी चुकवली नाही. ती वारली त्या सालीच फक्त तिची वारी चुकली. तिचा वारसा चालवायचा म्हणून आम्ही दोघी बहीणी वारी करतो अस व्दारकाबाईंच म्हणण आहे. यांची बहीण चंपाबाई रामराव मोरे, शेल्लाळ, ता. उदगीर, जि. लातुर यापण वारीत याच दिंडीत असतात. पूर्वी पुष्कळ दळण दळल आहे त्यामुळे गाणी येतात. गिरण्या येण्या आगोदर सारखा दळायचा सराव होता. गणगोतावरच्या असोत, शेती पोतावरच्या असोत वा देवाच्या असोत गाणी भरपूर लक्षात आहेत. पूर्वीच्या दिवसांची आठवण आहे. झिंगरी, पिवळी, मल्ला, बडी अशा ज्वारीच्या जाती असत. त्यांना चव लागायची. आता येवढ खत घालून हायब्रीड करतो. उत्पन्न आले तरी भाकर खाल्यावर वखवख होते. या १५ व १६ जून २००१ ला आषाढी वारीबरोबर पायी पंढरपुरला जाण्यासाठी पुण्यात मुक्कामाला आल्या होत्या. त्यांची मुलाखत व ओव्या १५ तारखेस घेतल्या. त्या निवृत्तीमहाराज राजुरकरांच्या दिंडीत येतात. त्या संभाजी पुलापसल्या खंडुजीबाबा मंदीरात उतरल्या होत्या. | ||
